تلاش برای رسیدن به هدف | الف


مجموعه داستان‌های برگزیده جایزه ا. هنری 2019 [The O. Henry Prize Stories 100th Anniversary Edition (2019)] در صدمین سالگرد این جایزه انتشار یافت. یکی از ویژگی‌های بارز این مجموعه تنوع در رویدادهای مکانی در داستان‌هااست که به قلم نویسندگان مهاجر نگاشته شده است. این مجموعه در ایران به نام «دختر چند فصل» به همت انتشارات نیستان با ترجمه لیلا آقالو در سال 1400 به چاپ رسیده است. مجموعه «دختر چند فصل» شامل 11 داستان کوتاه است.

 داستان‌های ا. هنری 2019 [The O. Henry Prize Stories 100th Anniversary Edition (2019)] دختر چند فصل

امروزه داستان‌های کوتاه ازنظر شکل و نوع بیان تنوع بیشتری پیداکرده‌اند در برخی داستان‌ها تلاش داستان این است تا پایان نامشخصی خلق کند و نتیجه‌گیری نهایی را به عهده خواننده واگذار کند که در مجموعه دختر چند فصل مخاطب با این‌گونه سبک داستان‌ها مواجه خواهد شد.

داستان اول «نقشه‌ها و دفترچه‌ها» نوشته جان ادگار ویدمن است. این داستان درباره سیاه‌پوست جوانی است که به‌تازگی به‌عنوان استاد دانشگاه استخدام‌شده است. که مادرش خبر زندانی شدن پدر را به جرم قتل به او می‌دهد. راوی در طول داستان در میان دفترچه‌ها و نقشه‌های خانوادگی و مرور برخی خاطرات به دنبال ریشه و هویت خانوادگی خود می‌گردد. در این داستان بی‌هویتی و تبعیض نژادی در جامعه آمریکا به‌وضوح بیان می‌شود.

داستان «مار کوچولوی خنده‌دار» نوشته تسا هادلی است. دختر نه‌ساله‌ای به نام روبین که به خاطر جدایی پدر و مادرش، نزد مادر بی‌لیاقتش نگهداری می‌شود. نامادری موضوع را درمی‌یابد و روبین را نزد خود نگه می‌دارد. هاردلی در این داستان این نوید را به مخاطب می‌دهد که افراد مهربان وارث زمین خواهند بود.

داستان «خداحافظ هیچ‌کس» نوشته سارا هال است. داستان از زبان جم دختر 11ساله‌ای روایت می‌شود که مادرش در بخش مرده‌شور خانه بیمارستان کار می‌کند. جذابیت این داستان به خاطر زاویه دید آن و نگاه هوشمندانه دختر کوچکی است که اطرافیان و مسائل پیرامون خود را تجزیه‌وتحلیل می‌کند، به‌گونه‌ای که نگاه طنزآمیز جم به جذابیت آن می‌افزاید.

داستان «دختر چند فصل» نوشته راشل کاندو است. داستان در مائو جزیره‌ای در هاوایی رخ می‌دهد. ابو که عازم جنگ ویتنام است تصمیم می‌گیرد پرنده خانگی موردعلاقه‌اش را قبل از عزیمت بکشد اما مادرش پیشنهاد می‌کند تا پرنده را برای خواهرش که در آسایشگاه معلولان بستری است به‌عنوان هدیه ببرد. نثر ظریف و ژرف نگرانِه راشل کاندو خواننده را به دنیای ابو و معضل دلخراش او می‌کشاند.

داستان «رودخانه پری دریایی» نوشته آلکسیا ارتورز است. راوی پسر نوجوانی است که در خردسالی مادرش از جامائیکا به نیویورک می‌رود تا کار کند و سرانجام او را نزد خود بیاورد، طی این سالها او نزد مادربزرگش زندگی می‌کند. سازگاری با محیط جدید و درعین‌حال حفظ فرهنگ کشور موطن یکی از درون‌مایه‌های داستان است.

داستان «سوما» نوشته کنان اورهان است. سوما شهری در ناحیه اژه ترکیه است. شغل مردم آن کار در معدن ذغال سنگ در زیرزمین ویل در بالای زمین روی توربین‌های بادی است. راوی که نوجوان است قصد دارد برخلاف شغل پدر معدنکارش، مهندس توربین‌های بادی شود. در این داستان مشقات معدن کاران و تلاش راوی دررسیدن به هدف به‌خوبی تصویر کشیده شده است.

داستان «آقای کنعان» نوشته ایزابلا حماد است. بخش ابتدایی داستان در رود اردن اتفاق میفتد وادامه آن در سوئیس. آقای کنعان داستانی دل‌انگیز است که لایه بیرونی به مسائل سیاسی می‌پردازد اما لایه درونی به وفاداری شخصی به سنت‌ها و وطن‌دوستی اشاره دارد.

داستان «عدد اول» نوشته کائولین هیوز است. خانم لینچ معلم مدرسه‌ای است که به‌گونه‌ای نامتعارف و با به‌کارگیری تمرکز و مدیتیشن دریچه‌ای از یادگیری را پیش روی شاگردان خود قرار می‌دهد. مخاطب با نوعی نگاه متفاوت از زندگی آشنا می‌شود که قابل‌تأمل است.

داستان «همزمانی» نوشته جان کیبل است. شخصیت‌های اصلی داستان دو گاومیش هستند که صحبتی نمی‌کنند و داستان را جلو می‌برند. این داستان با درون‌مایه ناتورالیستی خود به‌خوبی چالش انسان و طبیعت را به تصویر می‌کشد.

داستان «خرگوش» نوشته آلکساندر مکلود است. راوی خرگوشی را به‌عنوان حیوان خانگی نزد خود نگهداری می‌کند و دوستی ناگسستنی بین راوی و خرگوش باقی می‌ماند.

داستان «اماکاسه» نوشته ویک ونگ است. زن و مرد آسیایی به رستورانی می‌روند تا برای صرف شام سوشی بخورند. آنها به سفارش سر آشپز اماکاسه سفارش می‌دهند. در این میان صحبت‌هایی که میان سرآشپز و زن و مرد ردوبدل می‌شود بسیار قابل‌تأمل هستند. این داستان سعی دارد تا بخشی از فرهنگ آسیایی را به مخاطب نشان دهد.

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

تجربه‌نگاری نخست‌وزیر کشوری کوچک با جمعیت ۴ میلیون نفری که اکنون یک شرکت مشاوره‌ی بین‌المللی را اداره می‌کند... در دوران او شاخص سهولت کسب و کار از رتبه ١١٢ (در ٢٠٠۶) به ٨ (در ٢٠١۴) رسید... برای به دست آوردن شغلی مانند افسر پلیس که ماهانه ٢٠ دلار درآمد داشت باید ٢٠٠٠ دلار رشوه می‌دادید... تقریبا ٨٠درصد گرجستانی‌ها گفته بودند که رشوه، بخش اصلی زندگی‌شان است... نباید شرکت‌های دولتی به عنوان سرمایه‌گذار یک شرکت دولتی انتخاب شوند: خصولتی سازی! ...
هنرمندی خوش‌تیپ به‌نام جد مارتین به موفقیت‌های حرفه‌ای غیرمعمولی دست می‌یابد. عشقِ اُلگا، روزنامه‌نگاری روسی را به دست می‌آورد که «کاملا با تصویر زیبایی اسلاوی که به‌دست آژانس‌های مدلینگ از زمان سقوط اتحاد جماهیر شوروی رایج شده است، مطابقت دارد» و به جمع نخبگان جهانی هنر می‌پیوندد... هنرمندی ناامید است که قبلا به‌عنوان یک دانشجوی جوان معماری، کمال‌گرایی پرشور بوده است... آگاهیِ بیشتر از بدترشدنِ زندگی روزمره و چشم‌انداز آن ...
آیا مواجهه ما با مفهوم عدالت مثل مواجهه با مشروطه بوده است؟... «عدالت به مثابه انصاف» یا «عدالت به عنوان توازن و تناسب» هر دو از تعاریف عدالت هستند، اما عدالت و زمینه‌های اجتماعی از تعاریف عدالت نیستند... تولیدات فکری در حوزه سیاست و مسائل اجتماعی در دوره مشروطه قوی‌تر و بیشتر بوده یا بعد از انقلاب؟... مشروطه تبریز و گیلان و تاحدی مشهد تاحدی متفاوت بود و به سمت اندیشه‌ای که از قفقاز می‌آمد، گرایش داشت... اصرارمان بر بی‌نیازی به مشروطه و اینکه نسبتی با آن نداریم، بخشی از مشکلات است ...
وقتی با یک مستبد بی‌رحم که دشمنانش را شکنجه کرده است، صبحانه می‌خورید، شگفت‌آور است که چقدر به ندرت احساس می‌کنید روبه‌روی یک شیطان نشسته یا ایستاده‌اید. آنها اغلب جذاب هستند، شوخی می‌کنند و لبخند می‌زنند... در شرایط مناسب، هر کسی می‌تواند تبدیل به یک هیولا شود... سیستم‌های خوب رهبران بهتر را جذب می‌کنند و سیستم‌های بد رهبران فاسد را جذب می‌کنند... به جای نتیجه، روی تصمیم‌گیری‌ها تمرکز کنیم ...
دی ماهی که گذشت، عمر وبلاگ نویسی من ۲۰ سال تمام شد... مهر سال ۸۸ وبلاگم برای اولین بار فیلتر شد... دی ماه سال ۹۱ دو یا سه هفته مانده به امتحانات پایان ترم اول مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه اخراج شدم... نه عضو دسته و گروهی بودم و هستم، نه بیانیه‌ای امضا کرده بودم، نه در تجمعی بودم. تنها آزارم! وبلاگ نویسی و فعالیت مدنی با اسم خودم و نه اسم مستعار بود... به اعتبار حافظه کوتاه مدتی که جامعه‌ی ایرانی از عوارض آن در طول تاریخ رنج برده است، باید همیشه خود را در معرض مرور گذشته قرار دهیم ...