«فضای انیمیشن: از میکی‌ماوس تا وال‌ای» [Animating space : from Mickey to WALL-E] نوشته جی. پی. تلوت [J. P. Telotte] با ترجمه محمدرضا سهرابی توسط انتشارات سوره مهر منتشر و راهی بازار نشر شد.

فضای انیمیشن: از میکی‌ماوس تا وال‌ای» [Animating space : from Mickey to WALL-E] نوشته جی. پی. تلوت [J. P. Telotte]
 

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، جی. پی. تلوت نویسنده این‌کتاب در آن، به ماهیت پیچیده آفرینش در هنر انیمیشن پرداخته و با موضوع مواجهه با یک طلق خالی، صفحه کاغذ، یا صفحه رایانه آغاز می‌کند. دشواری خلق زندگی و فضا از هیچ، در فیلم‌های اولیه انیمیشن مانند نیمو کوچولو (۱۹۱۱) و گرتی دایناسور (۱۹۱۴) ساخته وینزور مک‌کی یک چالش به شمار می‌آمد و هنوز هم در آثار کنونی دیزنی و پیکسار مانند شاهدخت و قورباغه و بالا وجود دارد. تلوت پرسش‌هایی مهم درباره هنرمند بودن، مؤلف بودن و تولید مطرح می‌کند که جزو ذات فرآیند ساخت انیمیشن هستند و تاریخچه‌ای از سیر تحول و تکامل انیمیشن فراهم آورده است.

این‌کتاب از وینزور مک‌کی و برادران فلایشر گرفته تا والت دیزنی، برادران وارنر و پیکسار، به بررسی نقش و مشارکت کسانی می‌پردازد که انیمیشن را ابداع و تعریف کردند و همین‌طور کسانی که در عصر دیجیتال از آن بهره می‌برند تا امکانات سینما را باز تعریف کنند.

نویسنده این‌کتاب نگاه ویژه‌ای به موضوع فضا دارد. هرچند در آغاز به نظر می‌رسد قصد دارد موضوع فضا در انیمیشن را مورد بحث و بررسی قرار دهد، اما بحث‌های او از مرزهای انیمیشن و به‌طور کلی رسانه‌های دیداری فراتر رفته و ساحت هنر و حتی زندگی معاصر را در برمی‌گیرد. تلوت برای تبیین و توجیه عقاید و نظراتش از ایده‌ها و افکار فیلسوفان و نظریه‌پردازان بزرگ معاصر مانند ویریلیو، بودریار، لیوتار، ویدلر، آیزنشتاین، بازن، کاراکوئر و ... کمک می‌گیرد.

علاوه بر این تلوت گاهی از واژه یا اصطلاحی خاص در بخش‌هایی از کتاب با معانی مختلف و چند گانه استفاده کرده که این نکته باعث سختی ترجمه کتاب پیش‌رو شده است. اما نکته جالب این است که هنگام ترجمه و به‌طور کلی خواندن کتاب، در انتهای هر فصل و سرانجام کل کتاب، مترجم و خواننده به درک و دریافتی دست می‌یابند که در آغاز قابل پیش‌بینی نبوده است. شاید اگر نویسنده روش معمول نگارش را برمی‌گزید، کتاب «فضای انیمیشن» شکل و ساختار کنونی را نداشت.

................ هر روز با کتاب ...............

هنر |
تجربه‌نگاری نخست‌وزیر کشوری کوچک با جمعیت ۴ میلیون نفری که اکنون یک شرکت مشاوره‌ی بین‌المللی را اداره می‌کند... در دوران او شاخص سهولت کسب و کار از رتبه ١١٢ (در ٢٠٠۶) به ٨ (در ٢٠١۴) رسید... برای به دست آوردن شغلی مانند افسر پلیس که ماهانه ٢٠ دلار درآمد داشت باید ٢٠٠٠ دلار رشوه می‌دادید... تقریبا ٨٠درصد گرجستانی‌ها گفته بودند که رشوه، بخش اصلی زندگی‌شان است... نباید شرکت‌های دولتی به عنوان سرمایه‌گذار یک شرکت دولتی انتخاب شوند: خصولتی سازی! ...
هنرمندی خوش‌تیپ به‌نام جد مارتین به موفقیت‌های حرفه‌ای غیرمعمولی دست می‌یابد. عشقِ اُلگا، روزنامه‌نگاری روسی را به دست می‌آورد که «کاملا با تصویر زیبایی اسلاوی که به‌دست آژانس‌های مدلینگ از زمان سقوط اتحاد جماهیر شوروی رایج شده است، مطابقت دارد» و به جمع نخبگان جهانی هنر می‌پیوندد... هنرمندی ناامید است که قبلا به‌عنوان یک دانشجوی جوان معماری، کمال‌گرایی پرشور بوده است... آگاهیِ بیشتر از بدترشدنِ زندگی روزمره و چشم‌انداز آن ...
آیا مواجهه ما با مفهوم عدالت مثل مواجهه با مشروطه بوده است؟... «عدالت به مثابه انصاف» یا «عدالت به عنوان توازن و تناسب» هر دو از تعاریف عدالت هستند، اما عدالت و زمینه‌های اجتماعی از تعاریف عدالت نیستند... تولیدات فکری در حوزه سیاست و مسائل اجتماعی در دوره مشروطه قوی‌تر و بیشتر بوده یا بعد از انقلاب؟... مشروطه تبریز و گیلان و تاحدی مشهد تاحدی متفاوت بود و به سمت اندیشه‌ای که از قفقاز می‌آمد، گرایش داشت... اصرارمان بر بی‌نیازی به مشروطه و اینکه نسبتی با آن نداریم، بخشی از مشکلات است ...
وقتی با یک مستبد بی‌رحم که دشمنانش را شکنجه کرده است، صبحانه می‌خورید، شگفت‌آور است که چقدر به ندرت احساس می‌کنید روبه‌روی یک شیطان نشسته یا ایستاده‌اید. آنها اغلب جذاب هستند، شوخی می‌کنند و لبخند می‌زنند... در شرایط مناسب، هر کسی می‌تواند تبدیل به یک هیولا شود... سیستم‌های خوب رهبران بهتر را جذب می‌کنند و سیستم‌های بد رهبران فاسد را جذب می‌کنند... به جای نتیجه، روی تصمیم‌گیری‌ها تمرکز کنیم ...
دی ماهی که گذشت، عمر وبلاگ نویسی من ۲۰ سال تمام شد... مهر سال ۸۸ وبلاگم برای اولین بار فیلتر شد... دی ماه سال ۹۱ دو یا سه هفته مانده به امتحانات پایان ترم اول مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه اخراج شدم... نه عضو دسته و گروهی بودم و هستم، نه بیانیه‌ای امضا کرده بودم، نه در تجمعی بودم. تنها آزارم! وبلاگ نویسی و فعالیت مدنی با اسم خودم و نه اسم مستعار بود... به اعتبار حافظه کوتاه مدتی که جامعه‌ی ایرانی از عوارض آن در طول تاریخ رنج برده است، باید همیشه خود را در معرض مرور گذشته قرار دهیم ...