«دلاوران عالی قاپو» روایتی داستانی و جذاب از تاریخ دلاوری‌های مردم ایران به قلم بهزاد دانشگر توسط انتشارات شهید کاظمی روانه بازار شد.

دلاوران عالی قاپو بهزاد دانشگر

به گزارش کتاب نیوز به نقل از آنا از روابط عمومی انتشارات شهید کاظمی، این روزها بیشتر نوجوانان، مشتری پروپاقرص سریال‌های تاریخی کره‌ای یا انیمیشن‌های تاریخی‌اند. آنها به واسطه این داستان‌ها با تاریخ کشورها و فرهنگ‌های دیگر احساس همدلی می‌کنند؛ در حالی‌که از تاریخ درخشان خودشان بی خبرند. یکی از درخشان‌ترین و طلایی‌ترین دوره‌های تاریخی ایران، دوره صفویه است و دوره حاکمیت شاه‌عباس‌دوم. روزگاری که معماری، فلسفه و هنر ایرانی در یکی از درخشان‌ترین روزهای خودش بود و کاخ عالی‌قاپو به‌عنوان یکی از بلندترین آسمان‌خراش‌های روزگار خودش داشت قد می‌کشید.

بهزاد دانشگر با یک داستان پر از حادثه و کشمکش، مخاطب را به آن روزگار می‌برد. داستان درباره جوانی است از کاشان که برای یافتن نامزد دزدیده شده‌اش به اصفهان سفر می‌کند تا او را بیابد، یا از کسانی که او را دزدیده‌اند انتقام بگیرد. او در این مسیر باید راهی پیدا کند تا به درون حرم‌سرای شاه‌عباس‌دوم نفوذ کند.

در این کتاب خواننده به همراه «سلیم» به دل حادثه‌ها سفر می‌کند و تجربه‌ای جدید از تاریخ باشکوه ایران پیدا می‌کند.
خواندن کتاب‌های تاریخی به حفظ حافظه‌تاریخی ایرانی‌ها کمک می‌کند و آن‌ها را با تاریخ و اتفاقات زندگی گذشتگان‌شان آشنا می‌کند. کتاب دلاوران عالی قاپو ترکیبی از تاریخ و داستان است که نوجوانان هم می‌توانند از آن لذت ببرند.

در برشی از کتاب می‌خوانیم:

یکی از چیزهای دیگری که همه آن روزها و تمرین‌ها جلوی چشمم بود، چشم‌های گریان شیرین بود. در روزی که خبر مرگ بابا و ننه مرا آوردند، چشم‌های گریان شیرین دیگر هیچ وقت یادم نرفت؛ حتی بعدها که بزرگتر شدیم و شیرین دیگر از من، رو می‌گرفت. به نامردی برده‌اندش. باید پیدایش کنم. یا پیدایش می‌کنم یا انتقامش را می‌گیرم. دوباره برگشتم طرف جاده اصفهان. گرگین‌خان که هیچ؛ حتی اگر سنگ هم از آسمان می‌بارید، باید می‌رفتم اصفهان تا یک ردی از شیرین پیدا کنم...

دلاوران عالی قاپو؛ روایتی داستانی و جذاب از تاریخ دلاوری‌های مردم ایران در قطع رقعی و ۲۴۰صفحه، به قلم بهزاد دانشگر به رشته تحریر در آمده و توسط انتشارات شهید کاظمی روانه بازار شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

تجربه‌نگاری نخست‌وزیر کشوری کوچک با جمعیت ۴ میلیون نفری که اکنون یک شرکت مشاوره‌ی بین‌المللی را اداره می‌کند... در دوران او شاخص سهولت کسب و کار از رتبه ١١٢ (در ٢٠٠۶) به ٨ (در ٢٠١۴) رسید... برای به دست آوردن شغلی مانند افسر پلیس که ماهانه ٢٠ دلار درآمد داشت باید ٢٠٠٠ دلار رشوه می‌دادید... تقریبا ٨٠درصد گرجستانی‌ها گفته بودند که رشوه، بخش اصلی زندگی‌شان است... نباید شرکت‌های دولتی به عنوان سرمایه‌گذار یک شرکت دولتی انتخاب شوند: خصولتی سازی! ...
هنرمندی خوش‌تیپ به‌نام جد مارتین به موفقیت‌های حرفه‌ای غیرمعمولی دست می‌یابد. عشقِ اُلگا، روزنامه‌نگاری روسی را به دست می‌آورد که «کاملا با تصویر زیبایی اسلاوی که به‌دست آژانس‌های مدلینگ از زمان سقوط اتحاد جماهیر شوروی رایج شده است، مطابقت دارد» و به جمع نخبگان جهانی هنر می‌پیوندد... هنرمندی ناامید است که قبلا به‌عنوان یک دانشجوی جوان معماری، کمال‌گرایی پرشور بوده است... آگاهیِ بیشتر از بدترشدنِ زندگی روزمره و چشم‌انداز آن ...
آیا مواجهه ما با مفهوم عدالت مثل مواجهه با مشروطه بوده است؟... «عدالت به مثابه انصاف» یا «عدالت به عنوان توازن و تناسب» هر دو از تعاریف عدالت هستند، اما عدالت و زمینه‌های اجتماعی از تعاریف عدالت نیستند... تولیدات فکری در حوزه سیاست و مسائل اجتماعی در دوره مشروطه قوی‌تر و بیشتر بوده یا بعد از انقلاب؟... مشروطه تبریز و گیلان و تاحدی مشهد تاحدی متفاوت بود و به سمت اندیشه‌ای که از قفقاز می‌آمد، گرایش داشت... اصرارمان بر بی‌نیازی به مشروطه و اینکه نسبتی با آن نداریم، بخشی از مشکلات است ...
وقتی با یک مستبد بی‌رحم که دشمنانش را شکنجه کرده است، صبحانه می‌خورید، شگفت‌آور است که چقدر به ندرت احساس می‌کنید روبه‌روی یک شیطان نشسته یا ایستاده‌اید. آنها اغلب جذاب هستند، شوخی می‌کنند و لبخند می‌زنند... در شرایط مناسب، هر کسی می‌تواند تبدیل به یک هیولا شود... سیستم‌های خوب رهبران بهتر را جذب می‌کنند و سیستم‌های بد رهبران فاسد را جذب می‌کنند... به جای نتیجه، روی تصمیم‌گیری‌ها تمرکز کنیم ...
دی ماهی که گذشت، عمر وبلاگ نویسی من ۲۰ سال تمام شد... مهر سال ۸۸ وبلاگم برای اولین بار فیلتر شد... دی ماه سال ۹۱ دو یا سه هفته مانده به امتحانات پایان ترم اول مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه اخراج شدم... نه عضو دسته و گروهی بودم و هستم، نه بیانیه‌ای امضا کرده بودم، نه در تجمعی بودم. تنها آزارم! وبلاگ نویسی و فعالیت مدنی با اسم خودم و نه اسم مستعار بود... به اعتبار حافظه کوتاه مدتی که جامعه‌ی ایرانی از عوارض آن در طول تاریخ رنج برده است، باید همیشه خود را در معرض مرور گذشته قرار دهیم ...