مجموعه داستان «کالیپسو» [Calypso] نوشته دیوید سداریس [David Sedaris] داستان‌نویس آمریکایی، با ترجمه جلیل جعفری منتشر شد.

کالیپسو» [Calypso] نوشته دیوید سداریس [David Sedaris]

‌به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایسنا، این کتاب شامل داستان‌های کوتاه میزبان، حالا من پنج نفریم، یاروی ریزه میزه، پیاده‌روی، خانه تقسیم شده، جفت و جور، لویاتان، انگلیسی شما خیلی خوب است، کالیپسو، رفتار قهرآمیز، وحشی، ساری، بوو ـ هوویی، چند دلیل افسردگی اخیر من، چرا نمی‌خندی، من هنوز ایستاده‌ام، جهان ارواح و یادداشت کومی است.

دیوید سداریس (۱۹۵۶) نویسنده طنزپرداز و برنامه‌ساز مشهور رادیو در آمریکا است. او بیشتر شهرت خویش را مدیون داستان‌های کوتاه از زندگی شخصی‌اش است که ماهیتی فکاهی و طعنه‌آمیز دارند و نویسنده در آن‌ها به تفسیر و طعنه به مسائل اجتماعی می‌پردازد.

سایت بوک‌ توپیا درباره این کتاب نوشته است: «اگر تا به امروز از داستان‌های نشاط‌آور و انسان‌گریزانه دیوید سداریس به خنده افتاده‌اید پس از خواندن این کتاب احتمالا پی می‌برید که تا به حال اشتباه کرده‌اید.»

جلیل جعفری، مترجم کالیپسو، نیز درباره این کتاب و مضمون مکرر (Leitmotif) آن توضیح می‌دهد:

«آیا پدر و مادر از جایگاهی مقدس برخوردارند؟ آیا نباید پدر و مادر را نقد کرد؟ آیا آن‌ها اجازه دارند زندگی و آینده فرزندان خود را فدای معیارهای خلاقی و باورهای خود اعم از دینی یا لائیک کنند؟ شما تا چه اندازه جسارت نقد پدر و مادر خود را دارید؟ آیا اشتباهات حال و گذشته آن‌ها را به رخ‌شان می‌کشید و معتقدید اگر سبک دیگری برای زندگی انتخاب کرده بودند الان اوضاع بهتری داشتید؟ تا چه حد در زندگی شخصی خود از والدین تاثیر گرفته‌اید یا می‌گیرید؟ اصولا آیا پدرها و مادرها صلاحیت تربیت فرزند یا فرزندان خود را دارند؟

دیوید سداریس در مجموعه داستان «کالیپسو» که سال ۲۰۱۸ در آمریکا منتشر شد در داستان‌های کوتاه منفصل اما در عین حال متصل تلاش می‌کند تا با روایت روابط حاکم میان والدین و فرزندان حتی در بزرگسالی به این سوالات پاسخ دهد.

منتقدان معتقدند که «کالیپسو» سیاه‌ترین کتاب سداریس طنزپرداز است و در واقع سداریس در این کتاب شمشیر را از رو بسته و با ذکر نمونه‌هایی مستند از زندگی خود به جنگ سنت‌های رایج در خانواده رفته است.»

بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه مجموعه داستان «کالیپسو» را در شمارگان ۱۰۰۰ نسخه و با قیمت ۳۹ هزار تومان روانه بازار کتاب کرده است.

از جلیل جعفری پیش‌تر مجموعه داستان‌های ترجمه «بعد از لباس جین»، «به کسی مربوط نیست»، «یک چیز خوب هم بد نیست»، «بازمانده خدا» و «رزا بلانکا» انتشار یافته است.

................ هر روز با کتاب ...............

تجربه‌نگاری نخست‌وزیر کشوری کوچک با جمعیت ۴ میلیون نفری که اکنون یک شرکت مشاوره‌ی بین‌المللی را اداره می‌کند... در دوران او شاخص سهولت کسب و کار از رتبه ١١٢ (در ٢٠٠۶) به ٨ (در ٢٠١۴) رسید... برای به دست آوردن شغلی مانند افسر پلیس که ماهانه ٢٠ دلار درآمد داشت باید ٢٠٠٠ دلار رشوه می‌دادید... تقریبا ٨٠درصد گرجستانی‌ها گفته بودند که رشوه، بخش اصلی زندگی‌شان است... نباید شرکت‌های دولتی به عنوان سرمایه‌گذار یک شرکت دولتی انتخاب شوند: خصولتی سازی! ...
هنرمندی خوش‌تیپ به‌نام جد مارتین به موفقیت‌های حرفه‌ای غیرمعمولی دست می‌یابد. عشقِ اُلگا، روزنامه‌نگاری روسی را به دست می‌آورد که «کاملا با تصویر زیبایی اسلاوی که به‌دست آژانس‌های مدلینگ از زمان سقوط اتحاد جماهیر شوروی رایج شده است، مطابقت دارد» و به جمع نخبگان جهانی هنر می‌پیوندد... هنرمندی ناامید است که قبلا به‌عنوان یک دانشجوی جوان معماری، کمال‌گرایی پرشور بوده است... آگاهیِ بیشتر از بدترشدنِ زندگی روزمره و چشم‌انداز آن ...
آیا مواجهه ما با مفهوم عدالت مثل مواجهه با مشروطه بوده است؟... «عدالت به مثابه انصاف» یا «عدالت به عنوان توازن و تناسب» هر دو از تعاریف عدالت هستند، اما عدالت و زمینه‌های اجتماعی از تعاریف عدالت نیستند... تولیدات فکری در حوزه سیاست و مسائل اجتماعی در دوره مشروطه قوی‌تر و بیشتر بوده یا بعد از انقلاب؟... مشروطه تبریز و گیلان و تاحدی مشهد تاحدی متفاوت بود و به سمت اندیشه‌ای که از قفقاز می‌آمد، گرایش داشت... اصرارمان بر بی‌نیازی به مشروطه و اینکه نسبتی با آن نداریم، بخشی از مشکلات است ...
وقتی با یک مستبد بی‌رحم که دشمنانش را شکنجه کرده است، صبحانه می‌خورید، شگفت‌آور است که چقدر به ندرت احساس می‌کنید روبه‌روی یک شیطان نشسته یا ایستاده‌اید. آنها اغلب جذاب هستند، شوخی می‌کنند و لبخند می‌زنند... در شرایط مناسب، هر کسی می‌تواند تبدیل به یک هیولا شود... سیستم‌های خوب رهبران بهتر را جذب می‌کنند و سیستم‌های بد رهبران فاسد را جذب می‌کنند... به جای نتیجه، روی تصمیم‌گیری‌ها تمرکز کنیم ...
دی ماهی که گذشت، عمر وبلاگ نویسی من ۲۰ سال تمام شد... مهر سال ۸۸ وبلاگم برای اولین بار فیلتر شد... دی ماه سال ۹۱ دو یا سه هفته مانده به امتحانات پایان ترم اول مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه اخراج شدم... نه عضو دسته و گروهی بودم و هستم، نه بیانیه‌ای امضا کرده بودم، نه در تجمعی بودم. تنها آزارم! وبلاگ نویسی و فعالیت مدنی با اسم خودم و نه اسم مستعار بود... به اعتبار حافظه کوتاه مدتی که جامعه‌ی ایرانی از عوارض آن در طول تاریخ رنج برده است، باید همیشه خود را در معرض مرور گذشته قرار دهیم ...